Urdrifta

Ligge på sofaen etter en lang dag på jobb, halvsøve til ett eller anna direktesendt hage-program på NRK1. Og merka at trangen for å dyrke og gro kjeme over meg. 

Lure på om sånt går i arv frå generasjon til generasjon, eller om det faktisk e noke i arvestoffet til mennesket som gjer at vi har et sånt behov for å dyrke mat. Behovet e sjølsagt der. Eg mena "trang" til å dyrke mat, eller planta generelt. 

Eg har merka det veldig godt dei siste par åra, at eg i alle fall har ett eller anna arvestoff i den retning. Om det e takka vere bondeslekt eller noke større får so vere. Ikkje e eg flink til å dyrke heller (jamf. karse-katastrofen anno 2014). 

Det e en skikkelig klisjé, men eg lika, som det husmoremnet eg e, hageprogram og matlagingsprogram på TV. Sjøl om det e langt frå Hells Kitchen til Grønn Glede. 

I løpet av kort tid (kanskje allereie neste veke?) får eg meg ny platning i hagen min, og so ska eg ordne meg ei slags kasse der eg kan dyrke noke enkelt. Har hørt at kvitløk e vanskelig å gjere feil. Hehe. 

Eg gleda meg. 

Bryllupsfeber

So sete eg her igjen. Dagen etter et heilt uventa melt-down... Det kjeme som regel kasta på meg, so eg burde kanskje ikkje vere so overraska over akkurat det.  I går va triggeren enkelt og greitt et bilde. Noke ala det her:

Eg prøva å tenke at ikkje alle e ment å oppleve det der. Og at eg, sjøl ko urettferdig eg syns det e, kanskje e en av dei.

Et bilde seie meir enn tusen ord, heite det. Eg lengta etter den tosomheten, den private sfæra som par kan vere i, sjøl i et rom fullt av andre menneske.

Trur noke av grunnen til at det her kom opp akkurat no e bryllupet eg ska i om tre veke. Mi aller beste barndomsvenninne, Synnøve, ska gje sitt ja til Joakim, og det e so perfekt at eg ikkje veit ka eg ska gjere. Anna enn å grine ifrå meg no, og klistre på meg et smil og reise heim på ferie.

Ellers har eg det bra. Ikkje so suicidal som det virka. Ikkje i det heile tatt, heller. Men alle har vel øyeblikk der dei lure på livsvalga og om dei valga som blei tatt for ti år sia fortsatt har styringa i dag. En slags intern sommarfugl-effekt.